Dziekuje All Mam nadzieje ze przez ten wątek lepiej zrozumiemy nasze poglady na świat

Jestem podobnego zdania. Przecież człowiek nie moze bawic sie w Boga. Dawać i odbierać życie komukolwiek chce i kiedy chce. Tym bardziej, że życie jest naszym darem, darem o który powinniśmy dbać. Żyjemy tyle ile mozemy. Według mnie nie powinniśmy skracać sobie dni które jeszcze nam pozostały. Chociaż z drugiej strony w hospicjach w warunkach jakie tam mają ludzie, jest to dobry sposób. U części ludzi którzy cierpią eutanazja jest niczym "wybawienie". Uwalnia ich sie od bólu niczym śmiertelnie ranne zwierze. Nie wyklucza tu jednak faktu iz jest to morderstwo, jak wspomiałaś All. Chyba nie jest to zbyt dobre kiedy ktoś odłącza nam np. respirator bez mrugniecia okiem, niczym bezduszny kat. A my nie mamy tu nic do powiedzenia. Nawet rodzina nie moze podejmować takich decyzji. Ona należy tylko do nas, jednak i my nie mamy prawa bawic sie w kata. Jestem chrześcijanką i wierze w Boga, a moim zdaniem TYLKO On moze odebrać życie. W końcu cały czas tak robił. Niemniej jednak według badań niestety co drugi Polak jest za wprowadzaniem legalnej eutanazji do Polski 

źródło: http://www.sfora.pl/Polacy-chca-smierci … nie-a12838

No cóż, filozofem nie jestem... Mam przysłowiowy "chłopski rozum" xD

racja no to ktos jeszcze sie wypowiada na tamten temat czy wrzucamy inny np. jak zaproponowała All: czym jest szczeście?

Moim zdaniem genialnie opisuje szczęście piosenka Anny Marii Jopek:
http://www.youtube.com/watch?v=8sHt72ftjEQ

I nic nie musze dodawać, wszystko jest w tej piosence ;]

śliczna All

no to ja sie teraz wypowiem ^^ moim skromnym acz stanowczym (xD) zdaniem myśle, że szczęście jest tak naprawdę naszym wewnętrznym odczuciem. Każdy przeżywa je nieco inaczej. Dla każdego jest czymś innym. Weźmy pod uwagę chociażby żonę która twierdzi że jej  mąż miał szczesice iże nie zginął w czasie wypadku w porównaniu z człowiekiem z którym jechał. My np. twierdzimy że mamy szczęście że dostaliśmy 3 zamiast 1. To jest bardziej brane pod uwagę tzw. uśmiechniecia sie losu. Szczęscie jest takze gdy coś mile nas ucieszyło. Coś co przeżywamy w sercu, duszy a i ukazujemy światu. Mimo jednak jest cieżko wytłumaczyc to pojecie

" Jeśli człowiek obawia się chodzić,
niech nie wypuszcza ręki swej matki,
Jeśli obawia się upaść, niech siedzi,
Jeśli obawia się wypadku, niech zostawi samochód w garażu,
Jeśli obawia się wspinaczki, niech pozostanie w schronisku,
Jeśli obawia się, że spadochron nie otworzy się, niech nie skacze,
Jeśli obawia się burzy, niech nie podnosi kotwicy,
Jeśli obawia się, że nie będzie umiał zbudować swego domu,
niech go zostawi na papierze,
Jeśli obawia się zabłądzić, niech pozostanie w domu,
Jeśli obawia się wysiłku, ofiary i przyszłości,
niech wyrzeknie się życia i przelękniony niech się zamknie i skurczy...

A wówczas...

Może będzie mógł przeżyć, ale nie będzie człowiekiem,
bo tylko człowiekowi właściwe jest to,
że może rozsądnie ryzykować swoim życiem.
Będzie mu się wydawało, że kocha, ale nie potrafi kochać,
bo kochać to być zdolnym do ponoszenia ryzyka
i zarazem chcieć ryzykować życiem dla innych.
Będzie mógł dać życie, ale nie będzie ani ojcem, ani matką,
bo być ojcem czy matką to na podobieństwo ziarna
rzuconego w ziemię,
przyjąć najwyższe ryzyko, stracić swoje życie,
żeby mógł się narodzić kłos. "
    -
    Michel Quoist

Co sądzicie na temat tej refleksji nad życiem?


"Ani ja"

Pewnego dnia, kiedy laureatka Pokojowej Nagrody Nobla, Matka Teresa, pracowała w slumsach, opatrując rany umierającego, trędowatego, amerykański turysta obserwujący tę scenę zapytał, czy może zrobić zdjęcie. Uzyskał pozwolenie, ale widząc czułość, z jaką świątobliwa kobieta nakładała bandaże na krwawą, cuchnącą ranę w miejscu, w którym kiedyś znajdował się nos trędowatego, powiedział z mieszaniną grozy i wstrętu:
- Siostro, nie zrobiłbym tego za dziesięć milionów dolarów!
- Ani ja, mój przyjacielu - odparła Matka Teresa - ani ja.

( Nancy L. Dorner)

To skłania do myślenia... więc zostawiam was z napływającymi myślami
P.S. Mam nadzieję, że w tym wątku można wklejać takie cusie...

Mądrość życiowa

Znany amerykański doradca inwestycyjny siedział na przybrzeżnej skałce w małej meksykańskiej wiosce, gdy do brzegu przybiła skromna łódka z rybakiem. W łódce leżało kilka wielkich tuńczyków. Amerykanin, podziwiając ryby, spytał Meksykanina:

- Jak długo je łowiłeś?

- Tylko kilka chwil.

- Dlaczego nie łowiłeś dłużej - złapałbyś więcej ryb?

- Te, które mam całkiem wystarczą na potrzeby mojej rodziny.

Amerykanin pytał dalej:

- Na co więc poświęcasz resztę czasu?

- Śpię długo, trochę połowię, pobawię się z dziećmi, spędzę sjestę z moją żoną, wieczorem wyskoczę do wioski, gdzie siorbię wino i gram na gitarze z moimi amigos - pędzę wypełnione zajęciami i szczęśliwe życie.

Amerykanin zaśmiał się ironicznie i rzekł:

- Jestem absolwentem Harvardu i mogę ci pomóc. Powinieneś spędzać więcej czasu na łowieniu, wtedy będziesz mógł kupić większą łódź, dzięki niej będziesz łowił więcej i będziesz mógł kupić kilka łodzi. W końcu dorobisz się całej flotylli. Zamiast sprzedawać ryby za bezcen hurtownikowi, będziesz mógł je dostarczać bezpośrednio do sklepów, potem założysz własną sieć sklepów. Będziesz kontrolował połowy, przetwórstwo i dystrybucję. Będziesz mógł opuścić tę malą wioskę i przeprowadzić się do Mexico City, później Los Angeles, a nawet do Nowego Jorku, skąd będziesz zarządzał swoim wciąż rosnącym biznesem.

Meksykański rybak przerwał:

- Jak długo to wszystko będzie trwało?

- 15, może 20 lat.

- I co wtedy?

Amerykanin uśmiechnął się i stwierdził:

- Wtedy stanie się to, co najprzyjemniejsze. W odpowiednim momencie będziesz mógł sprzedać swoją firmę na giełdzie i stać się strasznie bogatym, zarobisz wiele milionów.

- Milionów? I co dalej?

- Wtedy będziesz mógł iść na emeryturę, przeprowadzić się do małej wioski na meksykańskim wybrzeżu, spać długo, trochę łowić, bawić się z dziećmi, spędzać sjestę ze swoją żoną, wieczorem wyskoczyć do wioski, gdzie będziesz siorbał wino i grał na gitarze ze swoimi amigos...

autor anonimowy