***
- Nic. - rzuciła Alleria z nienaturalna dla siebie złością.
- Dobrze , już o nic nie pytam! - powiedziała szybko Du Wrangr Gata lekko nawet wystraszona zachowaniem krwawej elfki.
Szły teraz obok siebie ścieżką wiodącą do lasu. Obie doskonale ją znały. Ponownie pogrążona w myślach Gata odruchowo nasłuchiwała odgłosów zasadzki . Po nieokreślonym czasie doszły do najbardziej zdziczałego zakątka w okolicy. Nocna elfka stanęła jak wryta , gdy usłyszała , a może tylko wyczuła zagrożenie grożące nie jej bezpośrednio , ale komuś z Rodziny.
- Też to czujesz? - Alleria nie odwróciła głowy. Nasłuchiwała.
Do uszu elfek doszedł jakby wytłumiony , acz dobrze znany głos Amber. Nie wymieniając już nawet spojrzeń , ruszyły w tamtą stronę.

***
Amber stała nie wzruszona. Nagle do jej uszu dotarł krzyk Gaty. Spojrzała na amazonkę a potem bez słowa pobiegła w stronę głosu. Asad zdezorientowana popatrzyła na odbiegająca postacią. Bez namysłu ruszyła w ślad za Amber.
Mag śmierci dotarł do członków Rodziny. Jej oczom ukazała sie klękająca elfka trzymająca nieprzytomną Allerie.
- Pomóż mi! - Amber bez namysłu uklękła obok i przyjrzała sie twarzy krwawej elfki. Stała sie blada niczym papier.
- musimy ją zanieść do siedziby i to szybko. - odparła i obydwie pokiwały głową. W pewnej chwili przez gąszcze przedarła sie Asad.
- Potrzebne są jej odpowiednie zioła. - Powiedziała szybko lecz powstrzymała sie od jakiegokolwiek ruchu. Amber łypnęła na nią okiem. Gata dostrzegła to. Nie wiedząc co robic skierowała swój wzrok na nieprzytomną przyjaciółkę. Chwila zawahania. Oczy maga smierci wyraźnie mówiły by jej nie ufać. Po chwili namysłu nocna elfka przytaknęła głową.
- mów co mamy robic. - szepnęła a amazonka natychmiast zajeła sie nieprzytomną.
- nie powinnaś....- sykneła Amber do Gaty. Ta urażona odparła:
- może to jedyny sposób by pomóc All. Nie pomyślałaś o tym?- Nic nie mówiąc, nekromantka wstała i odstapiła krok do tyłu.

Może byc?

Młoda amazonka robiła wszystko co mogła by pomóc nieznajomej. Jednak niekompletne zbiory ziół oraz ograniczony bagaż uniemożliwiały lepsze zajęcie się nieprzytomną. Podała elfce zioła wzmacniające i wspomagające "trzeźwienie".
-Nie może tutaj zostać - zadecydował. - Musicie ją zanieść w jakieś bezpieczne miejsce. Nie mogę również zrobić wiele bez "narzędzi". Czy dysponujecie może moździerzem, i innymi przyrządami do ważenia mikstur?  Szczegóły podam wam gdy ona będzie już bezpieczna.

Coście się tak na mnie uwzięły? A swoją drogą , to idealnie oddałyście mój charakterek xD
***
- Co się stało? - spytała po chwili Aine , patrząc zdziwionym wzrokiem na Amber , Gate i nowo przybyłą Amazonkę.
- Szczerze mówiąc też chciałabym to wiedzieć - mruknęła nocna elfka i przeniosła wzrok na stojąca obok nekromantkę.
Amber tylko odwróciła się w stronę w którą pognał Torand z Allerią w ramionach i szepnęła ledwo dosłyszalne "później". Pozostała trójka już bez słowa podążyła w tym samym kierunku.

Ostatnio edytowany przez Du Wrangr Gata (2009-10-04 16:02:49)

Dlaczego uwzięły? xD Bardziej powiedziałabym, że uwzięłyśmy się na Amber, że ona taka zła i niedobra xDDDD

Demon wszedł do pokoju, gdzie były wszystkie elfki i z niedowierzaniem patrzył na pobladłą twarz Allerii. Uklęknął koło jej łóżka.
-Co się jej stało? - Zapytał ochrypłym od płaczu głosem towarzyszek stojących niedaleko niego. - Mówcie co jej jest!
-Raczej nic poważnego, chyba tylko zemdlała. Potrzebuje teraz opieki i odpoczynku, niedługo powinna dojść do siebie. - Powiedziała Asad ku zdumieniu wszystkich. - Musiała dużo przejść... Jej organizm jest osłabiony.
-Tak... Aż za dużo. W ogóle.. Zbyt dużo ucierpieliśmy, cała nasza rodzina. Wszyscy potrzebujemy odpoczynku, wakacji... Od tej całej wojny, od wszystkich walk i innych... Bzdur. - W jego słowach brzmiało tyle prawdy i okrucieństwa ostatnich dni, że wszyscy postanowili uczcić minutą ciszy całe zdarzenia.
-Niebezpieczeństwo się zbliża. - Powiedziała po chwili Gata. - Niedługo nas dosięgnie. - Tym razem nie było sprzeciwów ze strony nikogo.
-Boże, czy my nigdy nie zaznamy spokoju?

- Moja wioska spłonęła kilka lat temu. Wielu moich przyjaciół, duża część rodziny zginęli. Choć odbudowaliśmy straty nigdy nie uda nam się uleczyć ran jakie wszyscy nosimy w sercu. - Spuściła ze smutkiem głowę. - Tam zginął również ten, którego kochałam i któremu byłam przeznaczona. - Dodała cichutko. Na jej lekko opalonej twarzy zasrebrzyły się łzy. Szybko jednak je zdusiła.

-... O mój Boże, Kyrre... - Szepnęła sama do siebie Aine i wybiegła za zewnątrz. Towarzysze w pokoju obok usłyszeli tylko głośny trzask drzwi.
-Co się stało? - Spytała Amber i podeszła do okna. Uśmiechnęła się tylko pod nosem. - Chyba jednak nie aż tak się rozsypaliśmy jak sądziliśmy. Patrzcie, kto do nas idzie! - Wszyscy, oprócz Toranda podbiegli do okna. Na początku nie wiedzieli, o co chodzi, lecz chwilę później na ich twarzach pojawił się promienny uśmiech.

Asad czuła się nieswojo wśród nowych, tak nagle poznanych znajomych. Jeszcze nie tak dawno oszalałaby przez samotność, teraz w pałacu tych obcych zupełnie nie wie co ze sobą począć. Spoglądała bezradnie z jednego na drugie usiłując coś wyczytać z ich twarzy. Westchnęła cicho po czym zwróciła się do nich przywołując na twarz wymuszony acz uprzejmy uśmiech. - Lepiej będzie jak już stąd pójdę. Cieszę się, że mogłam wam pomóc. - Wzięła swoje bagaże i ruszyła w stronę wyjścia.