Wtedy młoda czarodziejka złapała ją bez ostrzeżenia za rękę. Nekromantka chciał się wyrwać lecz nie zdołała. Zielarka patrzyła na nią niewidzącymi oczami.
- Zabij mnie. - brzmiała cicha prośba. - zabij by on już nie mógł odebrać mi mocy. Błagam.... - po tych słowach jej oczy zaszły niespodziewanie bielą. Dziewczyna wydała z siebie jakiś niezrozumiały odgłos po czym jej dłoń opadła bezradnie na ziemię. Zielarka wciąż miała otwarte oczy, wciąż oddychała lecz nie dawała żadnych innych oznak życia czy bodaj przytomności.

Mimo jaskrawego światła oczy amazonki nie zamknęły się.
Były szeroko otwarte, wciąż spowite bielą.
Po chwili zacisnęła dłonie w pięści.

Alavar biegł przez korytarze z ledwościa nie uderzając w ściany w czasie zakrętów. Nagle zatrzymał sie raptownie i uniósł uszy, wysotrzajac swój wilczy słuch. Albo sie przesłyszał albo słyszał Amber.
Bez zbednego namysłu, pognał w kierunku, jak się domyślał dochodził głos nekromantki.
Wtem wpadł na kogos. Potrząsając kudłatą głową, uniósł oczy i natychmiast zjerzyła mu sie sierść a jego kły zalśnily w nikłym blasku. Przed nim stał nieumarły.

- kim jesteś? - Syknął i zawarczał. Nigdy nie ufał osobą jego pokroju, nawet jeśli Amber zajmowała się nekromancją. Jego osoba bardzo niepokoiła wilka.

Ale się wysiliłam

- jak się tu dostałeś, martwiejcu?- Spytał i nieustepował. Wtem jego uwage przykuły dwie sylwetki za nieumarłym. Natychmiast rozpoznał w nich Asad oraz Amber. Spojrzenie wilka ponownie padło na nieznajomego.
- co jej zrobiłeś? - Był juz przygotowany do ataku. Czekał tylko na stosowny moment.

Alavar potrząsnał gwałtownie głową.
- ktos taki jak ty, rzadko posiada te amulety. - Stwierdził i napiał mocniej mięśnie.

Wilk zaśmiał sie cicho.
- być może ale nie odpowiedziałeś na moje pierwsze pytanie: jak dostałeś sie do zamku?

Wtedy właśnie ciało do niedawna rozszarpanej amazonki wygięło się w pałąk. Z jej ust wypłynął błagalny krzyk.
- Arenzil! - po tym znów opadła na ziemię i jakby uspokoiła się.
Nagle uszy wilka i nieumarłego wychwyciły ciche szuranie i delikatny stukot drobnych łapek na kamieniu.
Niespodziewanie zza zakrętu wybiegł czarny szczur. Wpadł między nich i przebiegając między łapami wilka pognał prosto do młodej zielarki.
Uważnie obwąchiwał jej ciało krążąc wkoło. Podszedł do jej twarzy i zaczął skrupulatnie wylizywać kąciki jej oczu.
Nekromantka chciała go odgonić lecz zwierzątko tylko przebiegło na drugą stronę dziewczyny i wtuliło się w jej szyję.